Organik gıda, organik tarım yöntemleriyle üretilmiş taze veya işlenmiş gıdalara verilen ortak isimdir. Organik gıdalar, insan yapımı pestisitler ve gübreler gibi sentetik kimyasallar kullanılmadan yetiştirilir ve genetiği değiştirilmiş organizmalar (GDO'lar) içermez. Organik gıdalar arasında taze ürünler, etler ve süt ürünlerinin yanı sıra kraker, içecek ve dondurulmuş yemekler gibi işlenmiş gıdalar bulunur. Organik gıda pazarı, 20. yüzyılın sonlarından bu yana önemli ölçüde büyüyerek, farklı üretim, işleme, dağıtım ve perakende sistemleri ile milyarlarca dolarlık bir endüstri haline gelmiştir.

Organik tarımın genel etkileri çevre için faydalıdır. Sertifikalı organik üretim yöntemleri, sentetik gübre ve pestisit kullanımını yasaklayarak, kimyasal akışı ve toprak ve su havzalarının kirlenmesini azaltır. Daha küçük ölçekli organik tarım, sahada oluşturulan komposttan elde edilen gübreler gibi çiftlikte girdilerin kullanılması nedeniyle genellikle önemli çevresel faydalarla ilişkilendirilir. Karşılaştırıldığında, büyük ölçekli organik çiftlikler genellikle saha dışında üretilen girdilere ihtiyaç duyar ve entegre tarım yöntemlerini kullanmayabilir. Bu işlemler, toprak verimliliğini artırmak için çiftlikte çalışmak yerine gübre olarak kullanmak için balık emülsiyonu veya kan unu gibi belirli izin verilen girdileri satın alabilir. Sentetik kimyasal kullanımındaki bu azalma, endüstriyel tarımla karşılaştırıldığında çevreye fayda sağlarken, çiftlik dışı girdiler genellikle çiftlik içi girdilerden daha fazla fosil yakıt kullanımını gerektirdiğinden, bu yöntemlerin etkinliğini ve sürdürülebilirliği sağlamak iyi bir planlama gerektirir.

Organik gıda ile ilgili sosyal kaygılar, tüketicilere yönelik daha yüksek maliyetleri ve talepteki coğrafi farklılıkları içerir. Organik gıda, daha emek yoğun yöntemleri, sertifikasyon maliyetleri ve mahsul verimini artırmak için kimyasallara olan bağımlılığın azalması nedeniyle tüketiciler için genellikle geleneksel olarak üretilen gıdalardan daha pahalı olabilir. Bu durum sosyal bakımdan genellikle organik gıdaya eşit olmayan erişim anlamına gelir. Araştırmalar, daha fazla zenginlik ve eğitim düzeylerinin organik gıda satın almalarıyla ilişkili olduğunu gösteriyor. Ayrıca, bazı düşük gelirli ülkelerde, yalnızca daha zengin ülkelere ihracat için sertifikalı organik ürünler üretme eğilimleri vardır. Bu bazen çiftçilerin ürettikleri organik gıdaları satın almaya gücünün yetmediği bir durum yaratır. Bu strateji kısa vadede ekonomik kazanç getirebilse de, çiftçilerin yerel topluluklarını besleyen gıda ürünleri üretmeye zorlanmaları ve dolayısıyla gıda güvensizliğini artırması endişe vericidir.

Sertifikalı organik tarım, ulusal ve küresel sertifikalı organik gıda pazarlarında önemli bir rol oynayan daha büyük tarım operasyonları ile birçok yerde büyük bir iş haline geldi. Ölçek ekonomileri göz önüne alındığında, büyük gıda işleme şirketleri, her biri daha küçük alanlarda büyüyen birçok küçük çiftlikten ziyade, genellikle binlerce dönümde organik mahsul üreten tek bir çiftçilik operasyonundan satın alır; bu pazarlar. Organik sertifikasyon süreci bazı küçük ölçekli çiftçiler için aşırı derecede pahalı olabileceğinden, çiftçiler arasında da eşitsizlik vardır. Bazı yerlerde sertifikasyon sübvansiyonları mevcut olsa da, bu tür çiftçiler, örneğin çiftçi pazarlarında tüketicilere doğrudan satış yapmayı tercih ederler ve organik sertifikasyondan tamamen vazgeçmeye karar verebilirler.

Genel olarak, tüketiciler daha sağlıklı olarak algıladıkları ve çevreye fayda sağlayacak şekilde yetiştirilen yiyecekleri giderek daha fazla arayıp satın aldıkları için organik yiyeceklerin popülaritesi oldukça arttı. Aslında tüketiciler, pestisit kalıntılarına ve GDO'lara maruz kalmalarını azaltmak için genellikle organik gıda satın alırlar. Ayrıca, bazı araştırmalar, organik olarak üretilen mahsullerin, karşılaştırılabilir organik olmayan mahsullerden daha yüksek besin içeriğine sahip olduğunu ve bazı kişilerin organik gıdaları daha lezzetli bulduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, dünyanın dört bir yanından gönderilen organik gıdaların gerçekten sürdürülebilir bir gıda üretim yöntemi olup olmadığı sorusu devam etmektedir. Bütün çiftlik yaklaşımını benimseyen yerel bir çiftçiden kesinlikle organik olarak üretilen gıda, çevresel açıdan oldukça sürdürülebilirdir, ancak böyle bir çabanın ekonomik sürdürülebilirliği zor olabilir. İnsanların iklim değişikliğiyle mücadele etmek için fosil yakıtlara olan bağımlılıklarını azaltmaları gerekse de, birçok organik politika sürdürülebilirlik konusunu ele almak için çok az şey yapıyor, bunun yerine kapsamlı bir uzun vadeli tarım ve gıda görüşü yerine katı yasaklı maddeler listesine odaklanıyor.